คำสอนยาย

นักธุรกิจท่านหนึ่งมากราบคุณยาย ท่านสอนว่า คนเราทำงานด้วยกัน เวลาเราคิดอะไรไม่ออก เราต้องหลบออกไปหาที่เงียบ ๆ สักพักหนึ่ง หลับตาทำใจให้หยุดนิ่ง ประเดี๋ยวเรื่องต่าง ๆ มันจะโผล่ขึ้นมาสอนเราว่า เราจะต้องทำอย่างไร แล้วเราค่อยตั้งสติไปพูด ถ้าคิดว่า พูดแล้วเราขาดทุน ก็อย่าเพิ่งพูด ให้กลับ ไปนั่งสมาธิใหม่ จนกว่าใจจะสบาย แล้วค่อยกลับมาพูด ต้องพูดแล้วไม่ขาดทุน ถ้าขาดทุนอย่าพูด พูดแล้วให้ตัวเองกำไร ไม่เสีย เพราะชีวิตของเรา เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็คืน จะทำอะไรก็ให้รีบทำ ตั้งหลักให้ดี จะได้ไม่เสียทีที่เกิดมาเอากำไรคือบุญ (ความดี) ติดตัวกลับไป ๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๔

อะไรที่ไม่ดีอย่าไปทำ อย่าไปคิดว่า ทำผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เป็นไร ไม่มีใครรู้ แต่ตัวเราเห็น พอตายไป เรารู้กันว่า ที่เราทำผิดไว้ แก้ไขไม่ได้เสียแล้ว เพราะตายไปเป็นกายละเอียด ไม่สามารถแก้ไขได้ ต้องเป็นกายมนุษย์หยาบ กายมนุษย์หยาบนี้เท่านั้น จึงจะแก้ไขตัวเองได้ แก้ไขในขณะมีชีวิตอยู่ เพราะโลกมนุษย์นี้ เป็นแหล่งกลาง ที่เราจะสร้างความดี ความชั่ว เอาติดตัวไป เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๓

ทุกอย่างในโลกนี้ มีบุญเป็นเครื่องตัดสิน มีบุญเป็นต้นเหตุ ทุกอย่างจะสำเร็จหรือชนะได้ ก็อาศัยบุญเท่านั้น บุญเป็นที่พึ่งของทุกคน เป็นสิ่งนำมาซึ่งความสุข บุญเป็นเครื่องสอนตัวเอง ใครมีบุญมาก บุญในตัวก็จะสอนให้ทำถูก ให้ทำในสิ่งที่เกิดความสุข ความเจริญแก่ตนเอง ถ้าใครมีบุญน้อย บาปมาก สอนตัวเองได้น้อย ก็จะทำให้ตัดสินใจพลาด อย่างคุณมาวัด เข้าวัด เพราะบุญสอนตัวเองให้มา เพราะฉะนั้น ให้ตั้งใจเอาบุญจริง ๆ ๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๔

ใจเป็นของละเอียด ลึกซึ้ง เวลาคิดถึงบุญ ใจจะเข้ามาอยู่ในดวงบุญ เวลาจะทำบาป ใจจะซึมแทรกเข้าไปอยู่ในดวงบาป ดวงบุญและดวงบาปอยู่ที่เดียวกัน คือ ที่ศูนย์กลางกายของเรา ทั้งบุญและบาป สะสมได้ เวลาใจคิดเรื่องบุญ จะทำบุญ ตั้งใจจริง ๆ บุญจะเกิดขึ้น เป็นดวงใส คิดเรื่องบุญบ่อย ๆ ดวงบุญก็โตขึ้น ๆ คิดเรื่องบาปบ่อย ๆ ดวงบาปก็โตขึ้น ๆ บุญจะสะสมมากเข้า ๆ ก็เป็นภูเขาได้เหมือนกัน การยกเว้นบาป ต้องปฏิบัติธรรม เข้าถึงพระธรรมกาย ไปนรกสวรรค์ได้ จึงจะไม่ต้องใช้กรรมนั้นอีก เพราะบุญมากจนบาปกรรมตามไม่ทัน ๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๖ จากหนังสือ :…

สาธุชนท่านหนึ่งมากราบคุณยาย ขอให้ท่านช่วยสามีซึ่งเสียชีวิตแล้ว และกราบเรียนถามว่า ทำไมสามีจึงตายเร็ว คุณยายตอบว่า ที่ตายเร็วเพราะหมดอายุขัย คนเราอายุสั้นเพราะในอดีตฆ่าเบียดเบียนสัตว์มามาก ต้องใช้กรรม เลยอายุสั้น คนอายุยืนอย่างยาย เพราะในอดีตยายไม่ค่อยฆ่าเบียดเบียนสัตว์ ต้องทำใจว่าทุกคนก็ต้องตายทั้งนั้น จะช้าหรือเร็ว เราเองก็ต้องตาย แม้คนที่รักกันมากที่สุด ก็ยังดึงไว้ไม่ได้ ๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๔

ที่ยายบอกบุญ เพราะยายรักบุญ บุญ คือ ความดี จะทำให้ยายพ้นทุกข์ ยายอยากได้บุญ เพราะภพชาติต่อไป ยายต้องเกิดอีก ที่เขายากจนเพราะเขาไม่ทำทาน บอกบุญเขา เขาก็ได้บุญ เราก็ได้บุญ ไปกันเป็นหมู่คณะ ไม่ต้องนั่งจ๋องอยู่คนเดียว ภพชาติต่อไปจะได้พบกันอีก ไม่ต้องเจอคนพาล พบแต่คนมีบุญด้วยกัน ก็ไม่เดือดร้อน ๑๗ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๒