หมวดความไม่ประมาท

เราเกิดมาก็ต้องแก่ แก่แล้วก็ต้องตาย เพราะฉะนั้น ต้องเข้าวัดตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาว ถ้าเราตายแล้ว เขาก็ต้องหามเราเข้าวัด อย่างไร ๆ เราก็ต้องเข้าวัด ตัวเราเหมือนบ้าน เวลาตายสังขารก็ต้องทิ้งไว้ ตัวที่ไปเกิดมาเกิด ก็ออกไปจากบ้าน เราเอาไปได้ก็มีแต่บุญและบาป ทำบุญก็เอาบุญไป ทำบาปก็เอาบาปไป มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๕

ใบไม้ร่วง เหมือนชีวิตคน เราทุกคนก็ต้องร่วงตายไป เหมือนใบไม้ ยายคิดถึงความแก่และความตายทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง ๒๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๕

ยายไม่เคยเบื่อการสร้างบารมี ไม่เคยเบื่อหรือเกียจคร้านในการปฏิบัติธรรม หรือสร้างกุศลธรรมเลย ยายจะเอาบุญไปมาก ๆ ยายจะไม่ยอมให้ใจห่างจากศูนย์กลางกายเลย เวลาออกมาทำงานอย่างอื่นเดี๋ยวเดียว ก็รีบเอาใจกลับไปศูนย์กลางกายใหม่ เดี๋ยวบุญจะขาดสายไป ที่ศูนย์กลางกาย เป็นเหมือนหลุมหลบภัย เป็นเกราะคุ้มภัย อัคคีภัย โจรภัย ภัยใด ๆในโลกนี้ หรือในวัฏสงสาร ไม่อาจทำอันตรายได้เลย นอกจากร่างกายเราแล้ว ทำร้ายใจไม่ได้เลย ๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๒๒

We are born alone and die alone. We cannot worry about others, as we cannot even save ourselves. When we ourselves cannot save ourselves and do not have any firm refuge, it means that we are not truly certain. We…

ธรรมะเป็นของละเอียดลุ่มลึกมาก ยากที่คนทั่วไปจะเข้าถึงได้ง่าย ๆ หรือเข้าใจได้ภายในช่วงเวลาอันสั้น กว่าเราจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ยากนะ ลำบากนะ จะได้เป็นมนุษย์ไม่ใช่ง่าย ๆ ฉะนั้น เราเกิดมาแล้ว พบพระพุทธศาสนาแล้ว ก็ต้องสร้างบารมีให้คุ้มค่า เพื่อให้บุญบารมีของเราเต็มเปี่ยม จะได้หาทางพ้นทุกข์ได้ เกิดมาแล้ว จะเป็นอะไรก็ช่าง มีฐานะอย่างไรก็ช่าง จะอย่างไรเราก็ทนเอา เราเกิดมาแล้วนี่ จะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้ กรรมเราทำไว้อย่างไรก็ได้อย่างนั้น ถ้าอยากให้ดีกว่านี้ก็ต้องทำความดีให้มากยิ่งขึ้นอีก ในเมื่อเกิดมาแล้วทุกคนก็ต้องตายทั้งนั้น ตัวเราเองก็ต้องตายด้วย และก็ไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร เราต้องขวนขวายหาบุญกุศลติดตัวเราไปมาก ๆ สมบัติอย่างอื่นเราก็ไม่สามารถนำติดตัวไปได้ เราเกิดมาแล้วเป็นอย่างนี้ ก็ต้องทนเอา ทนเอาเถิด ทำให้ดีที่สุด ทำตัวของเราให้ดีที่สุด แล้วพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ดีที่สุด ในอนาคตข้างหน้าจะได้แต่สิ่งดี ๆ เราทำก็ตาย ไม่ทำก็ตาย ฉะนั้นเราทำดีกว่า…

We are already old, so do not think that we are still young. Think about aging constantly. If we still pridefully think we are young, we can easily fall into hell. Cultivate subtle merit more than coarse merit, because subtle…

ให้พิจารณาว่า เราแก่ไปทุกวันแล้วนะ อย่านึกว่ายังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่ ยายนึกว่ายายแก่ตั้งแต่ยายยังเป็นสาว ทำให้ยายเร่งสร้างบารมี ๒๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๒๔

I made a resolution: “No matter how serious the illness may be, let not the doctors conceal anything. May they tell me everything, so that I can prepare my mind and myself.” March 24, 1981

“While still young and strong, hurry to collect, hurry to sail – the market will disappear, the lotus flowers will wilt.” We must hurry to collect, hurry to sail. Let others be lacking, but for ourselves we must be complete.…

I think about death, so I have made merit by offering robes and alms. I think that time does not wait – day after day, night after night, tomorrow, I don’t know when I will die. I quickly make merit…

ชีวิตของคนเรามีแต่ร่อยหรอลงไปทุกวัน รีบทำความดีให้มาก ๆ อย่าปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์ เสียดายเวลาที่ผ่านไป เพราะมันทำให้ชีวิตของเราพลอยร่อยหรอไปด้วย ๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๒๕

สาธุชนมากราบขอธรรมะจากคุณยาย คุณยายจึงสอนว่า คนเราจะตายเมื่อไรก็ไม่มีใครรู้เวลา เพราะฉะนั้นต้องรีบเข้าวัด ก่อนที่เขาจะหามเข้า เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็คืน ชีวิตก็หมดไปวัน ๆ ต้องตักตวงเอาบุญติดตัวเราไปให้เยอะ ๆ บุญไม่มีกิเลส คนมีกิเลส เวลาเดือดร้อน ต้องนึกถึงบุญ หาบุญได้ ใช้ให้เป็น หาเงินได้ ใช้เงินเป็น ๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๔